Mehtap yok bu gece
tüm ışıklar sönük
zordur kalabalıkta yalnızlık
sözün geçmez kimseye
bir rüya gibidir sanki
bağırırsın,
sesini duymaz gece.
Tek mağduru sen değilsin gecenin,
kış mağduru etme yüreğini.
Hüzünlü mahçup gözlerin.
Diyorsun ki:
Artık soluyorum.
Her sonbahar güller solar.
Unutmaki güzel kız,
ilkbaharda güllerde açar.
Şimdi bir daha düşün,
Feryat için topla kendini,
mutlu yarınlar için,
umutsuz koyma yüreğini.
Okyanustaki son liman değil,
durduğun bu ayrılık kenti.
Hadi,ne duruyorsun,
demir al,
yelken aç,
sevgi limanlarına,
yüreğinden hüznü çıkar,
yüzüne biraz tebessüm kat,
inan ki anlam katacak,
puslu bakışlarına.
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
