istemeden yüklendigim hüzün dagiliyor
Ottmar Liebertin parmaklari gitarinin perdelerine dolaniyor Innamorare bir asagi bir yukari tirmaniyor yeni bir Gauloises Legeres paket yirtiliyor her nefesimden bir kelebek havalaniyor büsbütün mavi Innamorare duvar dibinde zarif kirmizi ama hafif sagir ve kör bir gelincik aciliyor kar tanelerini görmeden yüregimde beklemeden basini disari uzatiyor arasira Gauloises Legeresin külleri
limonlu cay icinde Fransiz`in hafifi
dibe vuruyor
Innamorare
ses icimde uzun bir yol katediyor
keyfine göre
hayati hafife alan bir sair
agir agir birseyler yaziyor
her sözüne bir söz sakliyor
keyfine göre
hayati hafife alan bir ressam
egri bügrü eller ciziyor
her avuca bir göz birakiyor
Innamorare
yasam sebepsiz ölümü cagiriyor bir yerlere
keyfine göre
kirmizilasiyor heryer
hafifliyor herkes
tamamen
Innamorare
ucuyor hersey istedigi yere
