Seni beklemek gibi
bir alışkanlığım olmadı hiç.
Ayrılacağımız gün bile
yağmurun dinmesini bekliyordum ;
senin gelmeni değil…
Seni beklemek gibi
bir zorunluluğum olmadı asla.
İlk ben öptüm seni geç kaldın diye
İlk telefonu eden bendim
sen sabahı erken bulduğun için.
İlk ben çektim saçlarından
sen benimkilerin uzamasını beklediğinden.
Ayrıldığımız gün bile
çayımın soğumasını bekliyordum ;
senin gelmeni değil…
Seni beklemek gibi bir lüksüm olmadı benim.
İlk otobüslerde geldim sana
Senin son otobüsleri kaçırma ihtimalini bile bile.
Fırından çıkan ilk simitlerle doyurdum karnımı
Ve sen asla yiyemedin simidini sıcakken.
Çayın bile tazesini içemedin ,
Güneşin istinye sahillerindeki ilk ışığını süzemediğin gibi.
Ayrıldığımız gün bile
şiirimin bitmesini bekliyordum peçetelere karaladığım ;
Senin gelmeni değil.
Ne gülmeni bekleyebildim
Ne delice sevmeni
Seni beklemek gibi bir avuntum olmadı benim.
