Yar…
Bir düşün
Cahiller niye ben der
Nefs hangi hevesten vazgeçer
Gönül şirazesi sevdasına duçar olmak ister
Düşman güler, dost niyaz eder, nefs ölünce heva biter
Ne bilirim
Sohbet edenlere imrenirim
Sığ fikirlerim, köksüz ümitlerim
Mazlum nefeslerin gönlünde mi sevincim
Haksızlığa uğramış mağdura ne deyim, sır bilirim
Çilede hikmetin marifetine ram eğlemek için beklerim
Hayallerim
Ah u zar ettiren emellerim
Sineme nakşeden, eza veren ukdelerim
Dünyayı neyleyim, nefsime mi tenezzül edeyim
Hak ve hakikat şiarını Haniflik bilirim, ümitlenirim
Şahadet şerbetini içen ruha muhabbetle niyaz ederim
Ah o sahralar
Bilsen ruhuma neler anlatırlar
İçimde yaşayan, yüreğimin sahillerine vuran
Afakımda şimşekler çaktıran, vahalara umut bırakan
Semadan derin bir tebessümle aşk sağanağını bırakırlar
Yanıp, yıkılan, umutsuzca bakınan, nidaya meftun olanlar
Yar
Ne söyleyim
Bilmem ki nasıl hitap edeyim
İçinde bulunduğun cefadan nasıl çekeyim
Bir umut olmak için bu canı feda etmek isterim
İşte o zaman sessizce bir işe yaradığıma sevinirim
Yıllardır kurak olan gönül pınarlarımı siler, niyaz eğerim
Yar
Gel kimseyi yargılama
İçinde yaşayan canavara onu bırakma
Aşk ve sevdası olmayan her ne varsa arın hiç durma
Gönlü ölmüş, umutları sönmüş, ruhu ezilmiş olarak yaşama
Aklı, ilmi, irfanı, sırrı, hikmeti, muhakemeyi terk edipte yatma…
Mustafa Cilasun
