Söz
etmem, gam çekmem
Nederler kaygısıyla nefsi
sahibinden başkasına hasredemem
Suskun
bıraktığım yıllarda ki
akıl, vicdan ve irademi
yadedip yeisle ram eylemem
Ümit
kalp içindir, vaktine
nazar eden gül ne kadar nazenindir,
naiflik edeple aşk evet, ekberdir
Uyanıkken
hülya başkadır
Uyurken düşler ne kadar
içine alan sahranın esrarıdır
Ruh
her vakit
sahibiyle rahattır, sahipsiz
olan izan ve irade bıçkın bir zandır
Asabiyettir şiarı,
dehşet zerkeden vicdanı,
aklı sukuta erdiren cefası,
nasıl metruk bir ezadır
Sual etmek
ne zaman haktır
İrade sahibi bakımından
muhakeme ve muvanene neye muhtactır
Talim ve terbiye
edep için muhakkaktır,
kayalar dahi nizam edilirse zarif sanattır
Hicrandan
söz etme bana,
içimi sızlatırsın, saklı
kalan ahımı hatırlatırsın,
sabrı sen ne sanırsın
Ebrulu
düşler haz verir hale
Nica vaaatler kanaate tabii
ümitlerse, heves dinmez ey biçare
Ömür
defteri bakirdir,
ibreti ve şuuru dert edinmek
için şarttır, yoksa saik niye vardır
Sazın tınısı
ruhuna seslenir, seni
enginliğin ikliminde tefekkür
ettirir, takva nispet için değildir
Görmeyen
gözlerim sessizdir
Hücreler hergün göçerken,
izan ve dirlik karalırken kimsesizdir
Akletmek için
musibet mi gerekli, yoksa
keyfiyet mi haline
sefillik zerkeden üzüntü
Rahat ol
korkma,kaygılar
seni harap etmesin, samimiyet
ve teslimiyetin her vakit fidelensin
Mustafa CİLASUN
