içimde bir sivrisinek; vızır vızır....durmadan bağırıyor..beni, kendi isteği doğrultusuna çekmek,arzu ettiği işte çalıştırmak istiyor.”hadi diyor, bir yazı yaz!..ama benden sözetme!” geç kaldın diyorum ona, çoktan adını söyledim bile!..
içinizde bir sivrisineğin nasıl güldüğünü bileniniz varsa, öyle gülüyor sivrisinek bana..keh keh keh....sonra vız diyerek uçup gidiyor, beni kendimle baş başa bırakarak...
yalnızlığım büyüyor....
yalnız kaldığımın farkına varmak garip bir hüzün yüklüyor ruhuna...gökyüzüm kararıyor...gri renkli bulutlar gelip oturuyor gözlerime davetsiz...boş boş bakmaya başlıyorum çevreme..
pencereler,duvarlar,eşyalar, gökyüzü, kuşlar, tüm sevdiğim ve özlediğim şeyler,tanrı yitiriveriyor sanki anlamını...bir boşluğun içine düşüyorum birden...buluttan düşen yağmur misali nereye düşeceğim belli değil artık...susuz kalan bir çiçeğin yaprağına düşmeyi yeğlerim çoğu kez...ama olmuyor!..aksine suyun çok olduğu bir denizdir düştüğüm yer...onca çok suyun içinde kaybolur gidiyorum...
bugün taşlar bağlanmış sanki her yanıma...yerimden kalkmak istemiyorum..dokunmasın bana hiç kimse!!..hatta gözlerimi yumsam, görmesem yapılacak işlerin yüzünü...nasılsa tamamlayamadım bir türlü...ben yamadıkça, onlar yırtıldı...oralarını buralarını görmekten bıktım da onlar bıkmadı hala göstermekten..ne inatçı şeyler ya!..”bak bak!..diyorlar durup dururken, lütfen beni gıdıklar mısın? Onlarla oynaşacak,onları okşayacak hal mi kaldı bende!..onları her şevişimde kendimden kaybetmişim..kimi gözümün ferini çalmış, kimi etimin tadını...kimi de direnme gücümü...
pencereye asılan perdede yitmiş günışığım
geceye düşmüşüm!....
halkalarına iliştirmişim sabrımı
dökülmş...
oda kapılarına kilit olmuşum
içeri girememiş aşk ve sevgi
ve de
dışarı çıkamamış
içimde uçan kuş; ölmüş...
ama ben yaşıyorum hala
yüreğimde aşkın kıpırtısı
ayağımda deniz.......
avuçlarımda
bir balığın açılıp kapanan solungacı...
sağaltılarında hayat bir hoş!...
