Yaşam ilk nefes
İlk ağlayıştır anlamını bilmeden
İlk gözlerin açılmasıdır
Suretler suretsiz görünürken
Nefesler büyükdükçe yaşarsın
Soludukça duyguların çoğalır
Karmaşık görünsede çıkmaz sokaklar
Yılmayan caddeler tanırsın yanıbaşında duran
Elini uzatınca sıcak bir ev buluverirsin
Bahçesinde çiçeklerle bezeli
Gülüşler ve haykırışlar içeçedir şaşırma
Doğası budur insanların hayat içinde
Bir varsın sevincinle
Bir varsın hüznün penceresinde beklerken
İnişin ve çıkışınla koşarken
Basamaklar yormasın ürkütmesin seni
Kırmızı güller herzaman vardır
Koklamasını bilirsen koparmadan
Güneş bir doğar bir batarken
Ay ışığı huzur verir gecenin koyu maviliğinde
Ömürden bir gün daha gider
Uykunun çekici güzelliğine dalarken
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
