Ben yaşamın herhangibir anında bilgi ile çözemediğim bir konu olduğunda,
doğaya dönüp bakarım. Doğa herzaman doğruları ve olması gerekenleri söyler.
Geçenlerde sayın Mehmet Sinan Gür’ün bir süre önce yazmış olduğu yazıyı okudum.
Sayın Gür, homoseksüellerden hoşlanmadığını ama demokrat düşüncesi gereği onlarında söz hakkı olması gerektiğini söylüyor. Bende elimden geldiğince demokrat olmaya çalışıyorum. Fakat mutlaka istisnai durumlar olmalı. Mesela demokrasi kendini ortadan kaldırabilecek bir güce asla demokratça davranmaz.
Homoseksüellik yüzlerce yıldır var. Geçen sene vatikanı ziyaretimde, tavandaki freskolarda cehennem tasfirlerinde, cehennemin ne kadar kötü bir yer olduğunu anlatmak için, şeytan homoseksüellere işkence yaparken çizilmiş. Burada kilisenin asıl çekindiği şey homoseksüellerin kendisi değil toplumun deformasyonudur. O yüzyıllarda homoseksüellik daha gizli yapılmasına karşın, günümüzde televizyonlarda ve özellikle amerikan sinemasında sanki çağın bir gerekliliği, modern yaşamın ayrılmaz bir parçasıymış gibi gösterilmektedir.
Bu toplumun geleceği için çok sakıncalı bir yaklaşımdır.
Ne bilim nede psikoloji çok net bir şekilde eşcinsellik olgusunu açıklayamamaktadır.
(Xxy kromozomu teorisi bilim çevrelerinde tam olarak kabul görmemiştir)
İnsanların cinsel tercih yapma gibi bir şansı yoktur. Kadının libidosu erkek, erkeğin libidosu kadındır. Doğada herşey belli bir sistem içindedir. Doğanın en belirgin iki özelliği vardır.
1-Üreme ve devamlılık
2-Birbirini tamamlama
Eşcinsellerin üreyememesi birinci ilkeye ters düşmektedir. Birbirinin aynı olan iki şeyin birbirini tamamlamasıda söz konusu olmadığına göre doğa bu olguyuda reddetmektedir.
İnsanların cinsel tercih yapma gibi bir şansı yoktur demiştim, eğer tersini savunursak
(ki buna demokratça yaklaşmamız gerekir) her türlü cinsel tercihe karşı hoşgörülü olmalıyız.
Mesela homoseksüellik cinsel tercihse, ölü sevicilikte cinsel tercih olmalı yada çocuk sevicilik yada hayvan sevicilik. Eğer bu saydıklarımı sapkınlık olarak değerlendiriyorsanız eşcinselliğinde
sapkınlık olduğunu kabul etmeliyiz. Bu olguyu bir hastalık olarak teşhis etmeli ve tedavi yolları aranmalıdır. Bu geleceğimiz ve çocuklarımız için çok büyük bir tehlikedir.
Bir takım insanların sapıklığını legalize etmek, demokratlığın gereği değildir.
Sayın Gür, homoseksüellikle ilgili bir örnek vermiş; tekerlekli sandalyeli bir öğretmenle
homoseksüel bir öğretmen arasında fark olmadığını söylüyor. Kanımca tek fark homoseksüel öğretmen, tekerlekli sandalyeye mahkum öğretmenin aksine, sizin oğlunuza cinsel istek duyabilir.
Ben açıkçası oğlumu gönderdiğim okulda bir homoseksüel öğretmen olmasını asla istemem...
