HÜZNÜN ARYASI
yağmur yüklü bulutlardan çaldım serinliğini
katıksız bir esintide buldum yalnızlığını
soğudukça tenim teninde
üşürdü ellerim yüreğinde
avutmadı beni avutamadı
ne balıkların çığlığı
ne dalgaların nağmeleri
nede ünüvesiteli kızın aryası
kanayan yüreğimden süzülen iki damla yaş
büyüdü karıştı mavilere
işte o zaman
ödünç aldığım
yağmurlara sığındım
bıraktığın hüznü güneşe katıp
ısıttım üşüyen yüreğimi
Güler ÇETİN
