Demir yüklü bir bohçadır sanki bu sevda kalbimin ellerinde....
Kan oturtmuş parmaklarıma,
arsızca taa tırnaklarımı sızlatır...
Oysa bilirim
mühürlü yüreklerin ne kanayan ellerimi
ne kançanağı gözlerimi görmesi imkansızdır....
Bin parçaya bölünürken bedenim
sesimi duymayanlara bu beyhude bir haykırıştır....
Sonun başlangıcıdır şimdi zaman....
Günsüz sabahlara varsada gözüm haresi
Bana yakışandır
sabrın iğnesiyle tenime zulmedip işlediğim bu aşkın iadesi......
ARZU KARADOĞAN
13,10,2010
KİTAP İZLERİ
Gözyaşı Konağı
Şebnem İşigüzel
Osmanlı Sürgününde Modern Bir Kadının Sesi Şebnem İşigüzel, Gözyaşı Konağı’nda, 19. yüzyıl Osmanlısının boğucu atmosferini, ataerkil bir ailenin baskısıyla Büyükada'ya sürgün edilen genç bir kadının
İncelemeyi Oku
