İçimizdeki Mustafa Kemal
Kutsal şehir Thessaloníki (Selanik)'te bir güneş doğdu. Bu güneş kuşluk vakti İstanbul'da ışıdı ve Samsun'a ulaştı. Amasya, Erzurum, Sivas derken Ankara'yı aydınlattı. Sonra İstanbul ve bütün Anadolu aydınlandı. Bu Cenab-ı Tanrı'nın bir lütfuydu. Aynı aydınlık hâlâ devam etmekte "gaflet ve delalet ve hatta hıyanet içinde..." bulunanlara rağmen.
Samsun'da, o “Bandırma Vapuru”ndan bir Mustafa Kemal ve 19 kişilik heyet inmedi. O “Bandırma Vapuru”ndan bütün Anadolu indi. Bu ülkenin gerçek sahipleri indi. Şimdi Anadolu'ya dağılmış olarak yaşamaktalar.
Bir gün bu insanlar vatan uğruna ölmeleri gerektiğini düşünürler, vatan buna ihtiyaç duyarsa, bu defa “Bandırma Vapuru”ndan inmeyi beklemeden ölmeye yürüyeceklerdir, tıpkı 57. alayın yaptığı gibi.
Ne bu ülke kolay kuruldu, ne bu devrimler kolay yapıldı. Bunlardan vazgeçmek demek, kişinin adından, ailesinden, namusundan vazgeçmesi demektir. Bir kereden çok şey olur, diyorum ben. Bunun tersini söyleyenler, kendi utançları içinde boğulacaklardır hem bu dünyada, hem öbür dünyada Hakk'ın önünde.
Evet, Anadolu'daki her onurlu insanın içinde bir Mustafa Kemal yaşadıkça, bu ülke, bu devlet ve bu "...cumhuriyet ilelebet payidar kalacaktır."
Doğum günün kutlu olsun paşam. Daha nice bin yıllara sizinle ve milletimizle...
19 Mayıs 19
Gölcük
