dedin – çok sevildiniz
sevindi kumru yüreğim
bilir miydi siyah inciler
dökülecek gözlerinden
sen hep eflatun
sen hep med-cezirken
ihanettir bu ağzından
düşürmediğin sevdaya
yalan yanmadan
dökülürken dudaklarından
kadir kıymet bilmezken
dokunup da ta yüreğe
kırdın da yar kumrumun kanadını kolunu
bir yalan bu kadar zalim olur mu
dedim – ayrılık kavuşmak içinse
sevdadan bir çukur
sevgimin ağırlığında derin
boğdurma beni acısı eştir
çukur değilmiş yar
bunun adı yalan
DerinYar
avuçlarında yüreğim demiştim
ne zaman şahinlere verdin
sen ki seviyorum çok derken
tırnaklarınla nasıl ki çizdin ezdin
eller acır mı sandın yar
duygunun kapıları açıldı ışıktın karanlık gönlüme
içim sana döndü aysız gece de
nasıl kıydın nasıl şimdi vicdanın
bilemedim adım olup aşkın bağını yaksaydım
dedim ki
geçmişteki günlerde
-ahım kaldı
kırılan bir umut
yanan bir bahardı
yaşam versin belanı
sevdan kendine
ihanetin sevdaya
Resim; Nuri Can
