Sen hiç gizlenmiş bir gözyaşını gördün mü?
Ben gördüm.
Bir çocuğun yüreğindeydi.
Sıcaklığın sıfırın üstüne çıkmadığı bir memlekette,
Gece yarısı,
Önünde kağıt mendil paketleri,
Derin derin soluyordu.
Geç bir vakitti ama uyuyamıyordu
Biliyordu;uyursa minik bedeni kaskatı kesilirdi.
Ağlayamıyordu,
Çünkü;erken büyümek zorunda olanlar gözyaşlarına yenilmemeliydiler.
Sadece bekliyordu;
Büyümeyi ve kağıt mendillerinin bitmesini.
Bilmiyordu oysa
Büyüyecekti fakat kağıt mendilleri hiç bitmeyecekti.
Sen hiç kalpte donmuş bir acı gördün mü?
Ben gördüm.
Bir çocuğun sattığı kağıt mendildeydi.
Aldım.
Kullandım.
Attım.