aşk nasıl bir teslim ediş, kendini sevgiye sunuş,adayış ve esarettir...
nasıl önce kendini sevmez insan...
niye muhtaç gibi davranır...
nasıl bir salıvermedir kendini...boşluklarda sallanmadır...
asılı kalmak...takılı kalmak...sıkışıp kalmaktır...
haykırış, kendini hançerleme, kendine acıma ve tetiği çekmektir tam da
beyninin ortasına...
gökdelenlerin tepesinden aşağı süzülmektir, kendini boşluğa bırakıp da...
isyankar ruhun esaretidir...
kendini unutmadır, unutmak isteme ve kaçmadır...
olmak isteyip de olamamaktır...
gerçektir, gerçekten kaçıştır...
hayaldir, düştür, kanışdır...
kendine harikalar dünyası yaratmaya çalışıp, betona çakılmaktır...
kanadıkça tazelenmek, tazelendikçe canlanmaktır...
canlanış, diriliş, diri diri yanmaktır bazense...
hayretle kendiyle yeniden tanışmasıdır insanın
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku