O sussaydı ben konuşacaktım
Ay gibi yıldız gibi düştü elleri ellerime
Ve ağladı saatlerce
O sussaydı ben küfredecektim
Herhangi bir şeye
İyi ki susmadı
Gecenin içinde yangın yeri,
Deprem, kıyametti yüreğim
Kimseyi sağ bırakmadım
Tüm yaşamları attım uçurumdan
Onun gözyaşları süzülüyordu
Akıyordu gözyaşları, gözleri volkandan farksız
Gözyaşları lav olup yüreğimi yakıyordu
Farkında değildi
O dursaydı ben ağlayacaktım
Yakamoz düştüğünde yüreğime
İyi ki gitti
Yoksa aşık olacaktım
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku
