Cezayir depremi nedeniyle internette yaşanan sorundan dolayı, günlerce izedebiyata giremedim. Aklıma geldikçe şansımı denedim , ama nafile ! Oyuncağını kaybeden bir çocuk gibiydim. Ya da sigarayı bırakmış eski bir tiryaki. Her gün; Belki hatlar çok yoğun da ondan giremiyorum. diye oyaladım kendimi. Arızanın günlerce süreceğini duyduğumda inanmadım, inanmak istemedim. Eşeği kurt yemiş; sahibi, - Düş olaydı bari. - demiş ya, aynen onun gibi.
Meğer ne kadar alışmışım bu siteye. Alışmak ne kelime, tiryakisiolmuşum. Giremediğim günler, yaşamımda eksik bir şeyler hissettim. Nasıl anlatsam bilmem ki ! Bu, bir bütünün önemli bir parçasını kaybetmek gibi. Beklediğin bir otobüsü kaçırmak gibi. Nerde durduğunu bilememek gibi. Falan filan işte. Kısacası:
İzedebiyata girememek
Yağsız çorba içmek gibi.
İzedebiyata girememek
Çarşafsız yatağa girmek gibi.
İzedebiyatsız bir hayat
Şekersiz marmelat gibi.
Şimdi izedebiyata kavuştuğum için ( Yani galiba kavuştum.) çok mutluyum. Ne demiş atalarımız: Allah fakir kulunu sevindirmek isterse; eşeğini kaybeder, üç gün sonra buldururmuş. ... Bana da öyle yaptı işte........Benim eşeğimi (!) bulmam biraz uzun sürdü ama olsun. Ya onu kurt yeseydi, napardım ben !
Yaşasın izedebiyat ailesi !
