durduğu yerde duramıyor hergele
ne aşkı be
kedi olabilseydi keşke
mevsim yağmur içince
.....
...........
yeni yetme ;
incinmiş bir sorunun narin tarafından bakıyordu
ulan dur durduğun yerde diz
kesecem bir duvarda nefesini
kırkı çıkmamış ayrılıkların çocuğuyum ben
bu yüzden saf gibiliğim
ve bu yüzden mutlu dostlarım arkama bakıyorken, diyordu
kaldırdı gözlerini;
çoğu kara hüzün , azı şefkatti içindeki kıpırtının
meraklı yaz günü arayışı gibiydi ilk aşkı
çamlıktan zor kaçtığı
tuhaftı gözlerine çektiği sürmenin değeri
ona göre güzel olan
uyan yere çekilen uyaktı
ve kız olmuşluğu başlı başına sızı
kalabalıklara kıyaktı
şırfıntı iki balığı vardı eskiden
dalıp dalıp gittiği
güzeldi onlara dair her bildiği
sigara kokmazdı mesela erkek olanın hiç bir yeri
belli ki bu yüzden
dişisi hiç başım ağrıyor demezdi
....
..........
kara gözlerinden düşüyordu küçük dostu
diğeri kaldırırken
bırak beni , diyordu
kendim düştüm kalkabilirim
üstelik;
döktüğünde gözyaşını
zıbındaymış gibi dökeceksin
sustuğunda mezara girmiş gibi
çaktırmadan hüznünü koyacaksın başını bazen kendi dizine
incinmemiş soruları dizerken tütün iğnesine
ellerinin kiriyle sevişeceksin ..
öylesine inlemeyeceksin üstelik
kaldırıp kirpiklerini kaşın üstüne
güneşe bakabilenlerden biri olacaksın, uzun uzun
ve aracısız
çünkü doğru , güneştir demişti baban
hiç konuşmadan
kaldıracaksın ellerini
basit ama asil bir nedene ...
soracaksın , susacaklar !
peki....
kaldırmak deyince siz büyüklere
aklınıza ilk ne gelir söylesenize...
