Yalnızliğin en ağır vuslatlarını yüreğime yamalayanlar.
Sizlerin anılarında da, unutanlar.. terk edenler var mi?
..
Yine, yağmurlar yağıyor sahipsiz kalmış yüreğime.
Kalemimden damlarken yaşlar, tuz tadı var dudaklarımda.
Bir türlü eskitemediğim kelimeler dökülüyor kalemimden,
Biliyorum yine acitacaksınız canımı..
Yine kanatacaksınız tuz bastığım yaralarımı..
Yalniz gecelerimin en zifiri kuytularında,
Gölgelenmemiş bir sukuta; hala yaşanmamış mutluluklarımı yamalıyorum..
Suskunluklarınız kadar, benimde kalemim susabilseydi keşke; bende yaralamasaydım sizi..
Sizlanmalarımı sakin, ömrünüzde bir, ‘hiç’ kadar bile var olamadım diye sanmayın!
Gururum, vurgunluğumdan..
Cesaretimse, sessizliğinizde sakladığınız korkaklığınızdan, cok daha fazla..
Sus dilim, sus..
Sus dedikçe, dillerime inat
Susmalarımın en ağır çınlamalarıdır kalemimden damlayanlar..
Kirletir mi suretlerinizi?
Ne dersiniz?
Öyleyse..
Yüreğimi en acıttığınız yerden,
Toplayıpta kirlerinizi oyle gidin..
Gidin.. vakitlerim daralmadan.
Gidinde..
Susturayım tüm iç çığlıklarımı.. gitmelerinizin ertesinde...
Ne mi kalır bana sizden?
Neden olmuşluklarınıza sebepler aramamak..
Bahaneler yaratmamak..
Manasını bilemediğimiz yaşamın etki, tepki arasında,
Kal(ma)mak..
Sorgula(ma)mak..
Kanat(ma)mak yarlarımı.
Simdi siz yoksunuz diye evrenin dengesi bozulur mu?
Sevgi hiç kayıp olur mu?
Ah beynimde yine yığınla cevapsız soru..
Kalbimdeyse, yine aynı kanayan sızı..
Sen hiç ders almazmısın yüreğim.. ihanetler(in)den?
Hiç uslanmaz(mı)sın?
Yine..
Yine aklar(mı)sın onları?!
Aklarmısın yüreginde de..
Hani, tek tek girmişlerdi hayatına.
Hani, 'et tırnaktan ayrılmaz' demişlerdi de; tırnağından söke söke kanatarak, sevdiklerinide alıp gitmişlerdi..
Unutur(mu)sun?!
Ah yüreğim, kelimelerim kırık dökük…
Yükledim matemimi, yüzüme kapanan kapıların hüznüne.
Dönüpte bir baksalar aynadaki suretime.. birde dokunsalar yüreğime..
Yinede ulaşamazlar ki, gerceğime..
Hayatın, bende neler gizlediğine..
Şimdi, siz yoksunuz diye evrenin dengesi bozulur mu?
'Sevgi,' hiç kayıp olur mu?!
Çekip gidin,
Gidin benden..
En kuytu uzaklıklarıma.
Az sonra kiracağım, 'katre-i kalemi'mi..
Ve fırlatacağım kirli süretlerinizle birlikte; karanlık bir geceye..
E.Bulut
