sensizliğe sırtını verdi kalbimin çarpıntısı
hal bilmedi zaman
kaplumbağa bekleyişlerime yürü dedikçe
inat etti,
son nefesinde
zehir kustu
ne çok kavga ettim zamanla
vurdukça hesabı bitmedi
hayata inat, yaşamak için
kör ve sağır oldum
nice roller kesti kader,
ağır ağır yürüttü
direndikçe ağır geldi darbeler
son bir taş!
olduğum yerde
mezarımı kazdı
herşey sahte!
kirli zamanla yıkadım yüzümü
kirli zamanla kalem çektim gözlerime
her gelen geceye bir nevresim geçirdim
rengi kara..
son bir mum yaktım
kurtuluşumun adına
kalbimle mantığım arasındaki çatışma
bitti..
huzur bozan çelişkilerimin çekingenlik tavırları
koşar adımlarla geçti mantığımdan
terapisi yarım kalmış sabrımın
umutsuzluk krizleri
son nefesinde çığlığını
almadan gitti
evimin içinde gezinen hayalkırıklıklarım
üstünde gölge
nice ihtimaller üzerinde adım attım
hareket ettikçe her batan iğne
kuyumu kazdı
uyanmaya yakın suskun dudaklarıma yaptığım
bilmem bu kaçıncı uyku iğnesi
yüzlerce sözlü taş atılsa da
uyanması imkansız
yarınlara takıntılı bekleyişlerimi terk ettim
hayatın her durağına diktiğim
isyan bayraklarımı
dönüp tek tek topladım
kaygılar sırtımda
baskı yaptı kürek kemiğime
asabi sabrım
son nefesini verdi
bakışlarıma kurşun yağdı
kalkmaz artık yerden
yalnızlık ayağıma kadar geldi
ıssız bir ada..
efkarın yanık sesi geziniyor damarlarımda
anılar batıyor gözlerime,
neşhesiz ve dalgın
kiralık tebessümlerimin vadesini doldurdum
yapmacıklar kol geziyor
dengesiz dakikalarda
Sevda Gencer
31.05.2011
