Köpekleri Anlayan Şair
Aç bir köpeğin kemirdiği
İncik kemiğinin sefilliğinde,
Diş bilediğim mısralar;
Yine sabaha karşı dörtte!
Yine uykuların geceyle takas olunduğu,
Yorganın bozulmadığı bir gecede…
Beni en çok hırpalayan,
Hafif uzamış sakala
Susuz vurulan kör bir
Jilet kadar insaflı şarkılar:
İşte şimdi,
Şiir yazmanın
Ve köpeklerin neden
Geceleri ansızın hüzünle uluduğunu
Anlamanın vaktidir…
Seni düşünmek ağır ağır,
İltihaplı bir düş gibi, acılı,
Birikiyor içimde;
Hedefini şaşırmış bir tırpanın
İnsafsızca beni sağ bıraktığı
Bir hayalin son durağında iniyorum,
Yaralı ağır umut kaybetmiş;
Hafif hafif ölüyorum,
Soluklarım soluyor…
Ve işte bu yüzden
Köpekleme yüzmek,
Aşk denizindeki
Yegane olimpik çırpınıştır.
Her şeyden vazgeçmiş,
Diz boyu apak karda diz çöküp,
Kendi dişleriyle bileklerini yırtmış,
Avuçlarından al al, beyazı kirleterek
Çağıldayan kanını izleyen bir adamın
Ölümü bekleyişindeki o umutla,
Hâlâ seni istiyorum.
Kar serini bekleyişe kan sıcağı akıyor içim…
Ve her gidişinde,
Sessiz bir ayrılık töreninin
Hüzünlü marşıymışçasına,
Sahibinin onsuz kapatıp çıktığı
Kapının ardında bir yavru köpeğin
Kırık hayallerin padişahı iniltisi gibi
Yüreğimden boğazıma taşan hüznü
Damağıma gömüyorum.
Ve dişlerim sana olan özlemimim
Mezar taşları gibi kapanıyorlar etrafında…
Ve biliyorum ki,
Göz kantarında tartıya koyan çok kişi,
Beni hunharca süngüleyen o ıstırabın
Hangi mısraların ardına saklandığını
Bulamayacaklar; Ve ben hep ebe kalacağım…
Çünkü bazı mısralar
Köpekler gibidir:
Yalnızca sahiplerine sadıktırlar, öldüresiye…
Ve birkaç arşın toprağın dibindeymişçesine,
Onlar senden medet umarken;
Sanki ölümün iğneli beşiğindeymişçesine,
Seni, elini uzatıp teskin edememenin
Çileli çaresizliğine prangalarlar,
Sessiz bir bekleyişle…
Ama sen “Gel!” dersen,
Çanak çömlek patlar işte o zaman!
Mızıkçılık yapar, tüm oyunlarını bozar;
Kemirilecek hazinesine şevkle yol açan
Bir köpek gibi kaderi eşelerim ben.
Fısıldarsan “Gel.” diye
Bir çomağın ardındaki,
Ya da bir kedinin kuyruğunun peşi sıra
Bir köpeği durdurmaya çalışmanın
Beyhudeliğidir benim yoluma çıkmak.
İşte bu yüzden,
Bazen sabaha karşı saat beşte
Ben köpekleri çok iyi anlarım,
Köpekler de beni çok iyi anlarlar…
