Kör bir düşüncenin
orta yerinde,
adım adım yürüyorum.
sokaklar daralıyor
üstüme geliyor şehirler.
bir çocuk ağlaması,
savunmasız bir yalnızlık
ve sen düşüyorsun aklıma
istasyonlar düşüyor.
alıp başını git diyor,
uzun ve yorucu tren yolculuklarına.
kuşların göç hikayeleri gibi
ardında bırak herşeyi...
