bugün
küçültüp ellerimi
kum oynamaya gidiyorum
çocukluğumda
adını bilmediğim deniz kıyıma...
yumurta bir ev yapıyorum
martılar konuyor
parmağımı sokarak deldiğim
çukur bacama...
içine gireceğim ya
bir türlü açamıyorum kapısını kumdan evimin
ateş yakmak için ocağıma...
martılara yüklüyorum suçunu
oysa
kanunuymuş meğer tanrının
yuvarlanıp gidermiş küçük şeyler
tepetakla...
oysa
bugün
hiçbir şey
bacasından duman tüten
bir ev kadar
mutluluk veremezdi bana...
