Biz, sevdamızı sözcük sözcük, nakış nakış işleriz. Halı dokurken genç kızlarımız,gelinlerimiz, yüreklerinden kan çeker; düğüm düğüm, iğne iğne aktarır duygularını işlerine.
Bakarsın bir çiçekte yansır yürek, bakarsın bir kuş resminde.
Kuşlar, nakıştır bizim medeniyetimizde. Onlar, yüreklerimizdeki sevinci, hüznü,telaşı, hasreti yansıtır kanat seslerinde; envai renklerinde. Nakış işleyen narin eller, sanki gönlünü işler kanaviçeye. Nahif yüreklerden, elif parmaklardan yansıyan ince mesajlar vardır anlayabilene.
Kuşlar,erguvan akşamlarda kaybolup giderler başka diyarlara. Belki dönerler çıktıkları sefreden belki dönemezler. Giderken yâre selam yollarız teleklerinde. Dönmek nasip olursa yârden haber sorarız geldiklerinde. Öyle bir sesleniriz ki feryadımızla kanat sesleri karışır biribirine.
"Gökyüzünde bölük bölük turnalar..."diye başlarız feryada "Nerededir meskeniniz iliniz/ Dost iline uğrar m'ola yolunuz."diye sual eyleriz. "Bir nâme yazayım yâre götürün."sözünü dilimize pelesenk eder, buğulu gözlerle ufka bakarız.
Biz öyle bir milletiz ki sevdada, hasrette, hüzünde kuşlarla hemhâlız. Onlarsız olmaz türkülerimiz, çeyizlerimiz. Türkülerimize emanet yüreklerimiz, sevgilerimiz. Kuşlardır türkülerimizdeki hüzün, hasret, aşk remzimiz. Gönül yaramıza merhemdir kuşlarımız, türkülerimiz.
Ankara,06.01.2010 İ.K
