ten solmakta,kalp nasıl bağladı,döküldü saçlar,
mevsimlerden sonbahar,günlerden gençlikertesi
güneş batmakta,hava karardı,yine geldi akşamlar
duyulan yegane çıtırtı ayak sesi..........
.
.
penceremin önünde dönüp duruyor gece kuşları
sert rüzgarlar haberliyor soğuk kışları
ne cehennem gözleri aklımdaydı ne de sırat kaşları
bir anda onu anımsatan şeylerle doldu bahçenin her köşesi....
.
.
kazıdığımız ağacın yaprakları uçuşuyor gökyüzünde,
renkli uçurtmalardı çocukluğumuzun tek neşesi
bir pamuk şekeriyle birlikte güller açardı yüzünde
masum bir öpücüktü,aşkımızın ölümsüz kaşesi.....
.
.
ayırdı bizi yıllar,kopardı yıkılası aşılmaz yollar,
mikrop girdi kanımıza,sardı ruhumuzu yalanla,r
eski papatya değil artık o,döküldü güller yanağından..
ne o hep aşk şarkıları söylüyor şimdi,
ne de sevda şiirleri dökülüyor benim dudağımdan.....
.
.
.........................................
KİTAP İZLERİ
Öyle miymiş?
Şule Gürbüz
Şule Gürbüz’ün Zaman ve Anlam Arasındaki Yankısı Bir kitabı roman yapan nedir? Belirli bir olay örgüsü, gelişen karakterler, diyaloglar mı? Şule Gürbüz’ün “Öyle miymiş?” adlı
İncelemeyi Oku
