Mor salkımların gölgesi vurur,
Hayallerim menekşe solur.
Suya iner akşamın hasret eli.
Mektubum yazılmayı bekler durur.
Sözcükler ararım kâmuslarda,
Sana seslenebilmek için.
Menekşe kokulu hasret kokulu.
Hüzün rüzgârı yüreğimi savurur.
Harfler hasret türküsü söyler.
Boynu bükük bekler menekşeler.
Meramımı anlatamaz yine hiçbir şey.
Hüznümü demlendirir sözlükler.
Yazabilseydim menekşe kokulu mektubu.
Akasya kokulu ak ellerinle açardın onu.
Yüreğin o mektupta yüreğimi okurdu.
Şenlenirdi gönlüm,öksüzlüğüm son bulurdu.
Ankara,20.11.2007İbrahim Kilik
