Niye aşık oldum ki sana... Ne güzel hayatımı yaşıyordum... Bencilce... Hesap vermeden... Özgürce... Hayatı kimi zaman da kendimi umursamıyordum... Alkollüyken yollara düşüyor, taksicilerle ülke kurtarıyor, istediğime istediğim lafı söylüyordum... Kafam rahattı bir kere. Sorumsuz olmak gerçekten başka bir şey.
Günler böyle yarım yamalak ama tatlı tatlı geçerken, aklıma nedensizce sen geliyordun... Arka arkaya... Ansızın ve vefasızca... Bense daha fazla bakışlarına ve gülüşüne dayanamıyordum ... İlk kez ama ilk kez birini bu kadar kendime istedim... Normalde biliyorsun beni umursamam böyle şeyleri... Dünya yansın bana ne ama sen bir başkaydın... Ki hala da öylesin... Seni görünce sersemlemem, sana karşı gardımı düşürmem, sana muhtaç olmam... Çok farklı, bir başka, bir doğal, bir garip, bir hayal, bir gerçek... Aslında tarif edebileceğim her şey.
Belki inanmayacaksın bazı geceler yanımda sen var zannedip aniden uyanıyorum... Senin olmadığını fark edince de hemen uyuyorum... Kandırıyorum kendimi... Sanki birazdan gelecekmişsin, sanki hiç gitmemişim ve sanki hiç kopmamışız gibi...
Biliyorum zor, biliyorum mesafeler anıları teker teker yok ediyor ama şunu da biliyorum... Ben unutmuyorum... Sen unutmuyorsun... Bil ki bu alev hiç sönmüyor... Bil ki hala sen diye atıyor, yalnız seni seviyor... Birazcık sabır, biraz şans sonrası sadece yine sen ve ben. İnan ve güven.
