gece sessiz..
yapayalnız ve sensiz..........
akşamdan kalmaların
alkolün verdiği cesaretle söylediği şarkıların dışında
bir rüzgarın uğultusu var....
oysa gökyüzü içimdeki karanlığa nisbet ışıl ışıl...
önce yıldızların en parlak olanlarına senin ismini verdim....
sonra pişman oldum - utandım...
hiçbiri senin gözlerin gibi parlamıyordu........
sen yüreğimin fotosentez yaptığı güneştin.........
.
.
bilinçsiz giden ayaklar vardı ayışığının solgun gölgeleri arasında..
altında sarhoş olunabilecek bir yıldız arayan...
oysa ben eşsizliğine kalkıp
ulaşılmazlığına inen kadehleri
gözlerin doğarken bitirdim.........
.
yer siyah.....
gök ise yer yer ve zaman zaman beyazdı.....
oysa ben bütün gece bir renkten diğerinin koynuna gezdim.....
terkeyledim dünyayı - ruyalarına girdim........
.
deniz mi gördün ruyalarında ayaklarını serinleten ,
ben maviydim........
kırlarda mı gezdin - uçsuz bucaksız ,
ben yeşildim......
canın mı yandı - kanın mı aktı ılık bir nehir gibi ellerinden ,
ben kırmızıydım........
ve güneş okşamaya başladığında,beni kıskançlıktan çatlatırcasına tenini
ben sarıydım.........
.
.
dünyanın bütün nehirlerinin
bütün denizlerinin
bütün yağmurlarının
hatta senin bile söndüremeyeceğin bir hasret ateşiydim ben....
adını fısıldadığımda
duyabileceğin kadar yakınımda bile olsan
dinmeyecek bir hasretti bendeki.......
ellerinden tutup
gözlerinde yüzerek
teninin kokusunu en derin nefesle içine çektikten sonra
kolaydı seni sevmek..
ama ben imkansızı seçtim sevdicek....
.
seni ulaşılmazlıkta
seni vazgeçilmezlikte
ve paylaşmanın ölümden beter katlanılmazlığında sevdim......
.
.
.............
.
