üstüne bir şeyler örtmeyeli çok zaman geçti soğuğun ,
biz o arkadaşı soğuk diye çağırırdık ,
kendine sakladığını sandığı bir sırrı vardı ,
suyu bıçaklamıştı ,
evi yoktu soğuğun ,
kötü niyetli değildi ,
öylesine kimsesizlerle takılırdı ,
yoksula değil sadece ,
zengine de yapışırdı ,
hele sokakta görürse ayırdetmezdi ,
severse ,
arsızlaşıp , muhabbettin dibini bulur , herşeyi isterdi ,
bazen bir gece , okşardı onu çiğ yüzlü bir kız ,
sormazdı yaşını , severdi sevilmeyi ,
soğuk sapıktı biraz ,
rengine bile bakmazdı ,
sanki ,bir bulutan türemiş gibi nefes alırdı ,
darılırdı yalnızlığa ,
biz köprü altında bir varız ( doğrusunu biliyorum )
işeyen köpekler kadar saygılıyız ...
ve oturuyoruz şiir okuyoruz soğuğa ,
"kimi bıçakladın ulan " diye başlıyor nazım ,
anlatmaya çalışıyoruz :
- bak , soğuk ! OLMAMAK LAZIM !
neden diye soruyor her an esmeye hazır ,
" varsam olmalıyım , kendim gibi "
sen diyoruz " kötüsün olduğun halde " ,
sana dokunan bir anın bile yoktur , var mı ?
anlat bize ...
anlatmazdı ,,,
toprağın ona nasıl inat tüm körpe filizlerle seviştiğini ,
ve ateşin küllenmekten çekinmeyip ,
nasıl ?
nasıl ?
bilmezdi , nasıl yuttuğunu maviyi ,
çekip giderdi soğuk biz içtikçe ,
rezilleştikçe ,
anlatmaya başlardık " kürkümüz olsa nerde yaşardık "
" soğuk olsak nereye kaçardık "
külenmiş bir maviye mi ?
gülerdik hehehe,
soğuk , ölülerden haz alamazdı kendine benzediği için ,
insan oğlu da öyledir biraz diyeceğim ama ayıp kaçar ,
ölüleri sever misiniz ?
ya da kendinize benzeyeni yanınızda alıkoyar mısınız,,,
soğuğun bir anısı vardı ,
bizden bir sır gibi sakladığını sandığı ,
suyu bıçaklamıştı ,
su ölüydü ,
su donmuştu ,
su soğuktu ,
sanki kendine benziyordu ,
oysa sadece başka bir soğuk ,
suya tecavüz etmişti ,
ve soğuğun üzerine birşeyler örtmenin zamanı geldi,
nazım nerde başlıyor ?
