Sen böyle
Garip garip nazar ettikçe
Sessiz ve sabır rüknünde nefeslendikçe
Çaresizlik belimi büküyor, umutlar eylülleşiyor
Sessizce
Kudretin sahibine sığınıyorum
Yüreğimde ne varsa ona yönelip diliyorum
Mahzun ve mağdur kalpler için umut besliyorum
Ne yanan Leyla’nın
Ne de her lahzada umut eden hicranın
Ahseni takvim üzeri yaratılmışken başkaldıranın
İnsanlık şeref ve haysiyetinden uzaklaşan bir izanın
Ne olur gam etme
Umutlarını derdest edip hicrana verme
Dünya ve nimetleri için ruhun ve kalbinden geçme
Mizan ve Arasat vecdinden bir an olsun ümit kesme
Ey can heves ne ki
Her heva nefsi kamçılayan kırbaç değil mi?
Akıl, vicdan, mizan, umut, sabır, aşk yetmez mi?
Hesapsız heyecan yaşamak için çılgınlık bir gayemi
Bilmem ki neden
İnsanlığı hakkıyla düşünmezsin
Nefsi temayül ve teyakkuzlara fırsat verirsin
Anlık hazlar bitecek mi, azgın nefse yetecek mi ne dersin
Akıl, ilimle ikbaldir
İstiklal, ruhun ve kalbin için tabii irfandır
Sır ve himmet şüheda için furkandır, sabrı ahlaktır
Cehti ve vecdi olmayan yürekler her bakımdan kuraktır
Dünya ve nimetlerine
Heva ve hevesin bin bir çeşit ve rengine
Edep ve ahlaktan uzaklaştıran her fırsat ve şerre
Gönlünü kapat, kalp gözlerini aç, ruhun bizzat ona muhtaç
Mustafa Cilasun
