İnsanoğlu ne mutlu ki , belki de ne yazık ki aşık oluyor. Her davranışı , her refleksi , hatta hayat duruşu bile bundan etkileniyor. Bazen , kendi kalbini çıkarıp aşkının eline vermek istiyorsun , bazense nasıl olurda bunu yaparsın deyip onun kalbini eline almak istiyorsun :)
Peki , nasıl oluyor da bu iki duyguyu aynı yüreğin içinde yaşayabiliyor insanoğlu ? Sanırım tek açıklaması sevgiliye duyulan aşk , ona duyulan ihtiyaç ve hatta belki de duyguların getirdiği zayıflık . Evet şahsen ben , son zamanlarda sırf aşkımın yoğunluğu , O na duyduğum ihtiyaç , şarkıların üzerimde bıraktığı duygular , belki de kaybetme korkusu ile davranış ve tepkilerimde değişiklik seziyorum . Ki bu , bazen de yanlış bir şeydir .
Eskiden hiç tekrarlamayacağım şeyleri defalarca söylemeyi göze almayı , daha önceleri tartışmayı bile düşünmeyeceğim prensiplerimin neredeyse sıradan olma aşamasına gelmesini , aşkımı kırmamak pahasına bütün bi günü evden çıkmadan kendi kendime işkence etmeyi neredeyse kabullenebilecek bir duruma mı geliyorum acaba ?
Niye ? Nasıl bir kuvvet bunu insan egosuna sızdırabiliyor veya sindirebiliyor ? Evet başta da söylediğim gibi sadece ve sadece AŞK . .
Daha doğrusu şu tanım : ‘’ AŞK HERŞEYİN ÜZERİNDEDİR ! ! ! ‘’
Zaten her şeyin üzerinde olduğu için , her şeye baskın gelebiliyor .
Bu durumda insana yapacak tek bir şey kalıyor ; durmak ve düşünmek .
Acaba sevgilim bu kadar şeye değiyor mu ?
O benim için bu kadar şey yapıyor mu ?
O benim için , benim gibi feragat edebiliyor mu ? Benim için bişeyden vazgeçer mi ?
Herkesin cevabı kendi içinden gelecektir , ama elbetteki sevgiliden gelecek reaksyonlar da bu cevapların çıkış noktaları olacaktır .
Ben mi ? Sanırım ben aşığım ve Onun için her şeye değer :)
Sevgiler . .
Avşın
