gökle sevişiyordu erik ağacı:
dal aralarında mavi,
mavide yapraklar...
salınıyordu nazıyla rüzgarın erikçik
bir o yana, bir bu yana...
sabah, öğle, ikindi...
davetini yazıyordu sonra güneşe ve buluta
öğle vakti...
elleri iki yürek kalem!
kimseye göstermedi.
üstüne kondu kondu da kuşlar,
gök bakışlı yarinden vaz geçmedi.
kış bastığında,
uzaklara
kalkıp gitti ardından,
baharda birlikte geleceklerdi.
yok yerinde şimdi erik ağacı
kesmişlerdi.
ağlarken gördüm göğün gök gözlerini!
ölümüne sevgiler,
bitmiyordu demek ki!..
Resım N CAN
