İçimde "bayram şarkıları" söyleyen
çocuk için yaşıyorum
artık.
Korkuyorum;
bir gün büyüyecek, sığmayacak
yüreğime.
Oysa, daha dizlerinin yara kabuğu
düşmedi;
naylon ayakkabı tokasının
pas izi
ayağında;
diken çiziklerinde kollarının,
kan yeni kurudu;
henüz bulamadı,
kaybettiği misketi
çalıların arasında;
ve hala gün batımlarında
yarı kalmış oyun tadı, damağımda.
Korkuyorum;
oyunu bitecek çocuğun
ya da
benim yüreğim
dar gelecek,
onun oyunlarına.
Osman Edip Türkmen