Kafamada bin bir kuskular, bilmedigim bir yola gidiyorum
sadece gururum kalmis eskilerden bana,
onuda koymusum valizime
Hadi demisim , uzun yolya birazda umut olsun
katik misali...
Onuda koymusum bavulumun icine...
Yol boyu uzayip giden ufuga bakarken keske demisim icimden
Keske biraz da sansim olsaydi.
Ama eskilerden de yok muski
Azik diye alayim koyyim bavuluma
Satmisim anasini ..bu güne degin yokolanin
Bu günden sonra bana faydasi ne ola
Basim dik.... düsünürken eskileri, geridekileri
Yüzüm güler olmus, icim hatirlamis
Maphus günleri bitmis gibi
Sanki özgürlüge gider gibi
Bavulumda biraz gurur..biraz umut..birde
Serefim varmis..adimi özgürlük koyun
Ben sadece birileriyim
Eskilerin dedigi altin kafeste bülbül kus
Ben bir beyaz güvercinim simdilerde
Bilmedigim ama özledigim özgürlüge gidiyorum
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku
