Çarmıha gerdim sana,
Koşar adım gelen bedenimi.
Ne kadar tövbekar olsada gece,
Yine AY hınzırlık yapıp aklına girecek.
Benim olman için.
Kilidi kırık şimdi bakirliğin,
Senide azat eyledim,
Gemlerin serbest gez dilediğince tenimde.
Götür beni şehvete susamış,
Sıcaktan alev alev tutuşan ihtiraslı odalara.
Beni devşirme sözlerle,
Bekletme.
Gel desem içime dolacakmısın,
Yoksa uzaktan mı bakacaksın.
Kıyıdan ucuza inletme beni,
Tadacaksan gel zavallı yalnızlığıma.
Ve seni NÜ ce kutsayasım var bu siyahi ,
Şehvette.
Ak sıcaklığınla doyur organlarımı,
Buharlarda.
Ütüle kırışık ruhumu mistik kokunda.
İhanetime randevusuz gitmeliyim.
Tüm bakışlar soysun beni dokunamadan,
Ve iç çekişmelere gebe kalsın duygularımız.
Tırnak izlerim geceyi yırtıp sahiplensin,
Ruhumdaki kanayan bedeni.
İRFAN KARABULUT
ClassicsaiR
