Zaman nasıl tükendiği belli olmadan biter
birdenbire iner karanlık
perdeler sessiz sessiz çekilir
yıldızlar cılız ışıklarıyla
yorgunmuş gibi çıkar ortaya
lambalar yakılır
geceye
yüreklere
yeni yeni ümit tohumları ekilir
sarılır gözler batarken
kaybettiği küreklere
yeni yeni düğümler atılır
zihinleri
yürekleri
usandıran bilmeceye
rüyalara yeni kurbanlar adanır
umutların sokaklarında
karışır kavşaklar
çıkmak için boşa debelenir kamaşaklar
bacaların tütünü tükenişleri
yaşar yeniden
alevlenmeye başlayan
pörsümüş sevdaya kapılır yeniden
aldatılmışlığın tiryakisi olan
uyanmak istemez yaşar hep
rüyada.
