Hep mutluluğunu istediğim ve asla sahip olamayacağım adam… Haberin yok kendinden… gizlisin içimde… Bilmem belki O’nun arkadaşı olduğun için belki de kaçma diye…Toplumda yargılar var ya hani duyguları hapseden; biraz da yakışı kalmaz diye…
Konuşmalarına hayran olduğum çocuk.. Hele ki O’ndan sonra onun ne istediğini bilmezliğinden sonra…saygını yitirmeden şakalaşmaların, çocuksulukların, gülümsemelerin ne kadar da farklı
yazdıkların ve yüzünde her vakit gizli duran hüznün… söylesene çok mu sevdin.. kim yaşattıysa da alıp götüresim ver acılarını. Sevmezsin beni biliyorum. Yakıştıramam da yanına kendimi. Olsun… bazen değer verdiğini düşünmek bile ne bileyim ayağıma vurman o sıkıldığım masada tabağımla ilgilenmen yetiyor da artıyor inan..
Beklentisizce ve yakıştırmayarak seviyorum seni. Hem yaptığımı hem de yanında kendimi yakıştırmayarak…
Ben olmayacak aşkların kahramanıyım diyordu kitaptaki adam. Ben de biraz oyum aslında. Hüznü güzel bahsedilen duygunun.İmkansızlığı bağlıyor belki de daha çok. İmkansız; ne büyülü kelime ne kadar da mümkündür aslında karşılıklı sevebilme. Sevilmek…Yakışmaz be bana. Sen de farkındasın aslında benden bir şey olmaz
Gülüşün güzel gülebilmen güzel sarılman, dostluğun güzel… göz göze değil de yan yana duruşumuz güzel. Sen böyle kal ben zaten sustum sana, dilsizim…
Sevgililerin sevdiklerin olacak ve seni sevenler muhakkak. ben sessizce kıskanacağım ama merak etme belli etmem. tıpkı uzun zamandır yaptığım gibi… Sen yeter ki mutlu ol, hayallerin olsun başarıların olsun. Başını yastığa koyduğunda düşündüklerin olsun. Hepsini konuşabilecek kadar yakının olayım, biraz daha senle olayım yeter bana. Bir saat fazla konuşayım bir gün daha göreyim, yakın olayım sana işte anla… Daha bir hayran kalırım ne bileyim paylaştığımız şarkıların içine biraz daha katarım senden ve yastığa başımı koyduğumda biraz daha uzun düşünürüm işte…
