Sen doğduğundan beri bebeğim
Sevincin sevincim
Üzüntün üzüntüm oldu
Atamadığın her adım
Yüreğimi dondurdu
Konuşmak isteyip de konuşamadığında
Ve anlatmak için derdini her ağladığında
Gözünden akan yaş
İçime akan zehir oldu
İçtiğin su, yediğin yemek benim karnımı doyurdu
Bazen sen oldum
Hiç konuşmadım bir gün boyunca
Senin hissettiklerini hissedeyim
Senin gözünle bakayım hayata diye
Bazen unuttum kendimi
Senin nefes alışın benim yaşama sebebim oldu
Hiç korkmazdım ölümden senden önce
Şimdi ölüm beni en büyük korkum oldu
Seni kaybetmek düşüncesi her aklıma geldiğinde
İçimde yanan kor alev aldı
Gözlerimi doldurdu
Bütün bu zor duygulara ve her şeye rağmen meleğim
Beni ayakta tuttu sana olan sonsuz sevgim
O kadar büyük oldu ki hayatımdaki yerin
Gözlerim gözlerin gibi bakmayı
Yüreğim yüreğin gibi çarpmayı
Koşamasam da bu hayat yolunda ayakta durmayı
Susarak da duygularımı yansıtmayı
Ve meydan okuyarak her şeye
Hayatta sıkı sıkı sarılmayı senden öğrendim
Sen doğduğundan beri bebeğim…
İ
