Senden önce hayatımda hiçbir tat yoktu..
Sadece tek bir şeyden emindim.. yaşamak, sadece yaşamak..
Ne olursa olsun.. Ailem ile birlikte yaşamak..
Onlardan uzak bir zamanı düşünmezdim hiç..
Okuldan eve geldiğim zamanlarda hep onlar olsun, iş dönüşü hep annem açsın kapıyı derdim..
Ama
Sonra Seni tanıdım ben..
Bana verilmiş en büyük hediye sendin..
Ve ben bu hediyeyi ilk geldiği günde açtım..
Ve içinden sevgi dolu bir hediye çıktı..
İlk başta ne olduğunu anlayamamıştım..
Ama daha sonra işler rayına oturduğu zaman
Senden Sonra;
Benim düşüncelerim arasına ailemle beraber bir kişi daha eklenmiş oldu..
Aklıma sen geldiğinde, sanki yanımdaymışsın gibi heyecanlanır oldum..
Yani kısacası sudan çıkmış balık oldum ben..
Beni böyle sen yaptın.. bana gelen hediye yaptı bunu..
Ailemin yapamadıklarını yaptı..
Bana destek oldu..
Rüya gibi..
Sanki uyandığım zaman yanımdan gidecekmişsin gibi..
Ama uyandım ve hala yanımdasın..
Hayattan artık yeni tatlar alıyorum sayende..
Bir büyü gibisin..
Beni her anınla büyülüyorsun.
Herhangi bir sözün, kelimen, cümlen..
Kısacası her şeyinle..
Beni büyüleyen sensin..
Karanlıktan Gelen Işıktan..
Periye...
Normalde yazı burada son bulduğu görülüyor. Fakat ben "Senden Önce"ki halime daha beter bir şekilde geri döndüm. Sen farkında olmasan bile..
]
