Sensiz ilk bayramı ezanlar değil,
Kahrınla gözyaşı dökenler bilir.
Namertlik ederek üzenler değil,
Sabaha sevdanla çıkanlar bilir.
Mehtabım diyerek senin ismine,
Şiirler yazdıkça yanıyor sine.
Geceler boyunca üç beş resmine,
Hasretin hüznünü ekenler bilir.
‘’Vefasız değilim’’ diyen dillerin,
Açtığı yaralar ölümden derin.
Bülbülün diliyle hain güllerin,
Rengine ağıtlar yakanlar bilir,
Mutluluk vermeye yüreğim kefil,
Olmuşken zalimce kaybolan sefil,
Sevgiye yataktan, yorgandan değil,
Evrene yıldızdan bakanlar bilir.
Senin de gönlünün imanı dini,
Yokmuş ki insafsız, aldattın beni.
Leyla’nın Mecnun’a ihanetini,
Gönlüme ilmeği takanlar bilir.
Virane dünyamı keyifle yaktın.
Külüne kahırdan fideler diktin.
‘’Kara bahtım gibi vefasız çıktın’’
Diyerek sevdayı çekenler bilir.
Mehmet Nacar
]
