20.38
Merhaba... Bir heyecanla yazmaya başladım bugün. Elime kalemi aldığım anda farklı bir heves duydum yazmak için. Hep söylüyorum, yazmak bana çok iyi geliyor.
Hayatım okulla ev arasında geçiyor sevdiğim. Bazen dolaşıyorum arkadaşlarla ama genelde ya okuldayım ya da evde. Aklımda bazı düşünceler var. Eğer başarabilirsem okulda çok daha başarılı olabileceğim. Bunun için çok çalışmam gerekiyor tabi.
Bugün seninle ilgili bir çok anı geldi gözümün önüne. Fiziksel olarak aynı yerde olsak da, yine senden çok uzakta olduğum o günler... En azından seni görebiliyordum o zamanlar. Ben yokmuşum gibi davransan da seni görmek beni çok mutlu ederdi. Göz göze gelebilmek için dua ederdim. Bir bakışın bile benim o günü çok mutlu geçirmem için yeterdi.
Düşünüyorum da, ben seni gerçekten çok sevmişim. Hiç kimse için böyle şeyler hissetmedim çünkü. Başka kimse için bu kadar ağlamadım.
Böyle olmanı ben istemedim diyorsun belki. Haklısın. Seni suçladığımı düşünme. Sen de haklısın. Beni sevmek zorunda değilsin. Kendimden başka kimseye kızmıyorum inan.
Neyse fazla kaptırdım galiba. Bugünlük de gitme vakti. Yine yazacağım. Hoşçakal...
