Bir gün gelecek
Ve göreceksin ki
Ben de anlayacağım insanları
Sahillerde amaçsızca dolaşmayı bırakacağım
Bir türlü başlayamadığım sigaranın
Müptelası olacağım
Simit, peynir, demli çay kokan sabahlarda uyanmayacağım.
Ağlarken nefret etmeyeceğim kendimden
Her damla yaşta biraz daha temizleneceğim.
Artık terk edeceğim acılarıma olan sadakatimi
Aldatacağım gönlümce; gönlüm istemese bile.
Havuz problemlerine dönüşmeyecek hayatım.
Her kadeh kaldırışım gidenlerin şerefine olacak,
Ya da terk edip gittiklerimin…
Gene de geçmişi anmayacağım
Ya da geleceğin kilerinde saklı kalan hayallerim olmayacak.
Bu günü de unutacağım.
Zamana yenildiğimi çaktırmadan
Yüzümdeki çizgilerle alay edeceğim.
Her geçen gün bir yaş daha eksileceğim.
Boş vermiş ümitlerin rehavetiyle aldatacağım ruhumu.
Vicdanımı aldıracağım; narkozu damardan yiyip.
Acıyı unutacağım.
Bir sokak lambasının altında terk edeceğim,
Kanayan çığlıklarımı.
Sessizliği de kovacağım odamın kuytularından.
Yok yok… Bu böyle olmayacak.
En iyisi kendimi terk etmeliyim
Müebbet kararıyla kaderin en ücra köşelerine atmalıyım.
Ve arkama bile bakmadan çekip gitmeliyim ki;
İnatla kaplı benliğime karşı, zaferime ağlamalıyım…
