Geçmişin aydınlığına gömüldü ne yazıkki
Gözleri söyledi her zaman sevgisini
Dudaklardan akan sözcükler
Isıttı benliğimi üşüdüğüm anlarda
Tüm dünyaya hükmedercesine
Beni üzenlerin karşısındaydı dimdik
Belli etmezdi hırçınlığını
Aldırmazdı yorulsada bedenine
Görev saydı oturulan yemek saatlerini
Merhaba önemliydi onun hayatında
Söz bir güven temsiliydi
Üniforma gibi taşırdı
Güveni sırtında
Yılmadı çarpık hayatın dikenli ,
Taşlı asfaltlarında
Taki hastalık pençesine yapışana dek
Taki sesi odaları karanlığa terk edene dek
Taki son bir kez kulağına Baba diyerek
Taki...
