Al yazmanın oyası
Kulağımda, geçmişi gölgesinde, hisli bir ses
Ula’dan yola çıkan türkü
Yıllara bindi
Yolculuğu epey uzun sürdü
Daha da süreceğe benzer; bu gece bende durdu
Yar üstüne yar sevmiş dayan yüreğim dayan
Yar senden gideli, mendil bağladığım dallar aklıma geldi
Tutmamış adaklarca her yeni sevgiliden diledim seni
Birinde yürüseydi gülüşünün biçemi
Yok, düşünmek de yazmak da zor böyle ihaneti
Hacı Taşanca inlemezdim o vakit
Ne anlamı kalırdı bunca yaşamışlığımın?
Eğer yüzün bir başka yüzde beliriverseydi
Ne anlamı kalırdı,
Henüz dinlemediğim türkülerin?
Annem ilkin türküye belemiş beni
Türkülerle kertilmiş beşiğim
Ne onmamış kulum yalan dünyada
Akşam olsun allı turnam dön geri
Bir daha yar seversem olsun tövbeler
Mestane gözlü yar gidenden sonra ey ey
Sen gidende ben kalmadım sevgili
Peşin sıra dolandım gurbeti, Afyon ilini
Ayrılık oku sinemi deldi
Yürü yalan dünya sende nem kaldı
Var git yoluna yarim bana bir türküler kaldı.
