Elde var hüzün demişti ya,
En sevdiğin şair.
Sen bırak elindekilerle birlikte,
Gönlündeki hüzün manzaralarını,
Bir ressam gibi çiz, kurtul!
Bırak resimlerde kalsın,
Mutsuzluğun ayak izleri.
Ağlasam duyar mısınız sesimi mısralarımda?
Sorarken Orhan Veli,
Senin sessizliğin,
En büyük çığlık şimdi.
Boş odaların korkunç çirkinliği,
Çarparken yüzüne zalimce.
Arkanda yalnızlığın hınzır uğultusu,
Attila İlhan'nın ölümsüz deyişiyle.
Seni de bırakmaz,
Terketmez ,
Mısralar yetmese de...
Ölümün soğuk sinsi nefesinde.
Hayat denilen geçici misafirhanede!
Üstadlardan yadigâr bizlere!
Pırlantadır her bir dize.
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
