Uzun bir yol yürüdü çocuk
çok yürüdüğünü zannetmişti
çünkü yorulmuştu yürümeye mecali yoktu
karşısına bir kapı çıktı
“kurtuldum hiç olmazsa burada dinlenebilirim” dedi
kapının yanına kadar gitti
ama kapının tokmağı yoktu ve dışarıdan açılmıyordu
kapıyı çaldı hatta tekmeledi ama açan olmuyordu
anladı ki çabaları yetersizdi
bu kapı ancak içerideki her kimse onun rızası olmadan açılmayacaktı
bu kapı belki de çocuğun kaderiydi…
KİTAP İZLERİ
Yaşadığım İstanbul
Selim İleri
İstanbul'un Kırık Kalbi: Selim İleri'nin Hafıza Kazısı Bazı yazarlar vardır ki bir şehirle öylesine özdeşleşirler, sanki o şehrin sokakları onların damarlarında akar. Selim İleri de,
İncelemeyi Oku
