Yağmur sesi duyulur. Kadın perdeyi açar pencereyi açar odaya döner seyircilere doğru bakar ve gülümser . Radyoyu açar . sigarayı yakar tekrar seyircilere doğru gülümser. Sandalyeye oturur Sigarasını çeker ve sahne kararır (yüzünde uçuk bir gülümseme)
Bu bir oyun mu ?
Ölümler sonsuz kere ölümler
Aniden bir kopuş bir sessizlik
Yokluk hissi elini tutamamaktan , sesini duymamaktan
çok öte
Zor! çok zor....
Nasıl dile gelir ki , nasıl anlatılır ki
Ölümün bir güzellik olduğu !...
Daha yüreğinde ana sevgisi yeni başlamış ve yetim kalmış bir bebeye
Anne diyen sesini duyuyorum. Annen gezmeye gitti oğlum
Çok uzun bir süre yok Anne kelimesi karışıyor hıçkırıklarına
Sonra uykuya yenik düşüyor çocuk Ve bizler umut ediyoruz çaresizliğimizle
Rüyasında annesine varsın diye....
Nasıl anlatılır ki güzelden öte bir yerde olduğunu
Herkesin mutlak yolcu olduğunu
Oraya ancak ölümle varıldığını ....
Ölüm bir kaçış değil bence güzel bir yolculuğun ilk adımları. Hz.Mevlana'nında belirttiği gibi bir düğün gecesidir.
Tabiki bu bizim amellerimize göre değişecek bir şey. Belki de insanların ölümden korkmaları yalnızca nereye gidiyoruz , ne olacağız sorusunun ürkütücü yanı değil sadece hazırlıksız gitmenin alemin içinde kaybolmuş olmanın, ve nasılsa affediciye sığınırız sözüne sığınıp her şeye rağmen o uzatılan eli görmezden gelmedir. Kısacası bilipte yapmadıklarımız için pişmanlık duygusudur yüreğimize düşen bu korku . Bunun dışında ise bence bir kavuşma anıdır ki bunu arzulamakta güzeldir. Bir an evvel orada olabilmeyi istemek
