Yaşamın ağır izleri yazılmış kalbine
Düşlerin mateminde dolanıyorsun
Yalnızlar parkı gibi kalbin , hep boş hep seyrek
Misafirleri alaycı olan..
Gelgitler arasında kalan duygular
Yaşamın derin izleri öfkeyle yansıyor gözlerine
Bakmaya korkuyorum
Ürküyorum ellerini tutmaya...
Tablolarda hep hüznün çizgileri
Notalarda ihtirasın melodisi yankılanıyor..
Sokaklarda arkası kesilmeyen aşk ölümleri
Cesetler yerlerde , görüyorsun
Çığlıklar yükseliyor kalbinden
Onları sadece sen
Sadece sen duyabiliyorsun..
Avaz avaz bağıran yalnızlığın ağlıyor bu gece
Mehtaba karşı...
Dalga sesleri işitiyorsun gittiğin yerde
Kalbinden son nefesini verir gibi bakıyorsun
Son bir kez daha görebilme umuduyla
Yerlere dökülen yaprakların üzerine basarak
Ardına bakmadan koşuyorsun uzak diyarlara
Arayışların hiç bitmiyor
Sevda sözleri yankılanıyor düşlerinde
Gözlerin dalıyor maviliklerdeki sevdalara..
Gerçeğin düşlerde olduğunu hatırlıyorsun
Yaşama giden yolda defalarca kaybediyorsun,
Kaybediyorsun , Kaybediyorsun..
Bir korkaktan daha beter halde buluyorsun kendini
Acıların kanıyor , Yaraların açılıyor
Onu her gördüğün yerde...
Duygu karmaşası yaşıyor zihnin
Kalbin hükmedemiyor zihnine
Yenilgi içinde geliyor karışık zamanlar
Sen ise her geçen gün ölüme itiyorsun
Savunmasız bedenini
Hiç acımadan..
