kafam çok karışık.. hissettiklerinin kaynağını bilmiyorum. derdini başkalarına itiraf edemediğinde yada yaşadıklarını başkalarına anlatırken sonunu getiremediğinde hemen kaleme sarıl.. kendini ifade edebilmenin en kolay şekli kağıda dökmek belki de.. sadece seni dinliyor, hiç çıkarsız.. Hiç umarsız.. Sadece susuyor ve dinliyor.
Gözleri ve beyni olduğunu düşünüyorsun bir anda. Sanki karşındaki somut, cansız bir varlık değil.. Soyut ve sonsuz bir arkadaş.. Bu yüzden rahat ediyor ve istediğin kelimeleri kullanabiliyorsun. Biliyorsun ki sözlerine karşı çıkmayacak. Gözlerini kaçırıp kendi düşüncelerine dalıp gitmeyecek. Of puf etmeden, öylece seni dinleyecek. Sen coşup anlatacaksın içinde nelerin koptuğunu. Sonra gün gelecek onunda elinde olmadan, gidecek..
Başkalarına anlatacak senin anlattıklarını...
Korumayı bilirsen hep seninle kalacak..
Anlattıklarını sizden başkası bilmeyecek.. Aksi takdirde o da yanacak sende!
Sonra kaçışlar..
Keşkeler...
Ve
Bir daha..lar..
Bir daha yazmayacağım kimse okumasın diye.. Hep içimde saklayacağım.
Saklayamaz, dayanamaz gider anlatırsın sevdiğine neler yaşadığını..
Boş gözlerle bakar sana ya da anlıyormuş gibi...
Aslında sende çok iyi bilirsin onun seni GERÇEK ANLAMDA anlamadığını..
İçini boşaltamadan, acılarını hafifletemeden dönersin eski dostuna..
O hep bıraktığın yerdedir.
Sana ne kadar kazık atsa da, boşver dersin..
Ya boşver..
KAZIK ATMAYAN TEK BİR CANLI VARMI ŞU DÜNYADA??
sedaa
