Günlerden Cumartesiydi.
Kar düşüyordu Ankara'ya.
Kasımpatılar üşüyordu.
Yüreğime sen doluyordun.
Üstümüze aşk yağıyordu.
Haneme canan geliyordu.
Sen geliyordun.
Ankara allanıyordu.
Dallanıyordu sevdamız,
Aşkımız dal budak salıyordu.
Dalgalanıyordu sevda sancağımız.
Ruhum aşk salıncağında sallanıyordu.
Çünkü,
Haneme sen geliyordun.
Bir yirmi üç Kasım günü,
Oldu gönlümün düğünü.
Geldi ömrümün gelini.
Hüznümü, yalnızlığımı söküp alıyordu.
Gönlüm ona ram oluyordu.
Gözlerim gülüyordu.
Ankara,23.11.2008 İ.K
KİTAP İZLERİ
İyilik
Şebnem İşigüzel
Bir Yalancının Son İtirafları: Şebnem İşigüzel’in “İyilik” Romanında Parçalanan Bir Hayat Şebnem İşigüzel, çağdaş Türk edebiyatının en cesur seslerinden biri olarak, okuru her zaman rahatsız
İncelemeyi Oku
