Yazgısı karanlığın
çağırır çocuklarını
Almak için mutluluğu ve sunuşların çoğaldığı zamanlardan ve bugüne kadar hala aynıdır çocuk gülüşleri
İlk günlerinden son günlerine değin neler yaşadılar hayat bir yazgıydı ve ne varsa onu yaşardınız
Ey karanlık ve ey aydınlık günler takibinde yılların
vakit doldu zaman aşımına uğradınız elveda duyumsamalar
Ne isterdiniz
ölmesini mi bir kedinin ve ne umardınız yalnız mı kalmalı idi kedi
Oysa ne genişti hayat ve neler sunardı size
Ne istersen onu alırdın
Ne istersen o senin
Neden mutluluk hep düşlerde istenen kaldı ve mutluluk hiç kazanılan olmadı
Sen ilk göz ağrısı zamanlarından son aşk okunun tılsımının gelmesini beklediğin zamana kadar
Neler yaşadın da ah neleri kaybettik biz
Kim isterdi kim yok olmasını bir genç kalbin durmasını
Şimdi hayata dair konuşacaktık ve hayat bir okunu kırmıştı zamanın dev deltasında
Şimdi umutsuzlara umut aşılama zamanıdır
Sadece insanın elinde gençliği vardır
Sadece tek sermayesidir gençliği
Ve zaman biter son yolcu vagona biner
elveda yaşamak güzelliğinin nefes alış verişleri
Korkuyu zaman yener
Zaman yenilgiyle henüz tanışmamıştır
Aşkı kirli bir suda yüzmeye çalışırken görmüşler ve aşk kıvransa da
Acılar içinde ve hala yüzmeyi öğrenmemiş olsa da
O hep umut doludur
hala çocuksun aşk hala ilk gülüşleriyle ısıtan doğayı
ve büyürdü gülüşler ısıtırdı için için duyardın o sesi uzun uzadıya bir çağlayan sesi
ve istesende istemsende
ve kabul etsende etmesende
zaman izini bırakır mutluluğa
]
